اشعار عربی و فارسی

دلم گرفته از غم, ندانم از کجا من..؟

جدا شدم ز هستی, نبوده ام جدا من..!

 گشوده ام پر خود, رها ز منزل خویش,

ز بام ماندن غم, به اسمان رها من..

 به زندگی نگفتم, که من نمای مرگم..

به نقش زنده بودن, فقط چنین نما من..!

 نشد علاج مستی, شراب هوش یادم..

کدام ره نگاهی, نگاه خوش صفا من..

 جنون اشنایم, به عقل مشکل او..

چنین نشسته ام من, به یاد اشنا من..

 سخن به دل شکستم, نشد روان به کامم..

نماز خود نخواندم, گناه تو خدا من..!

 تو پادشاه خوبی, به ملک هر دو عالم..

کنار درب شهرم, به یاد تو گدا من..

 وفای دل ندیدم, میان شهوت خویش..

هوس هوس کشاندم, به روی تو وفا من..

 طبیب حال دردم, نشد خبر ز حالم..؟

به خنده های مستی, شدم به خود دوا من..

 نرفته ای به خلوت, بدانی نام تنها..

سئوال بی جوابی, که گفته ای چرا من..!

 چنان صدای شب ها, به رنج اسمان شد..

که دیگر از قنوتی, نشد چنین صدا من..!

شاعر：مجاهد ظفری